Nobody’s Perfect : หยุดล้อเลียนคนอื่นเพราะคนโดนล้อไม่ได้ขำไปกับคุณ

คงไม่มีใครเกิดมาเฟอร์เฟค 100% ใช่มั๊ยต่างคนต่างมีข้อดีข้อด้อยแตกต่างกันไป
เราไม่ควรเอาจุดนี้มาล้อเลียนกันเรื่องต่อไปนี้ไม่รู้จะเขียนดีหรือไม่เขียนดีแต่มันติดค้างคาอยู่ในใจมานาน
มากแล้วเอาจริงๆหลายๆปีผ่านมาผมเองได้เข้าสู่สังคมที่เรียกได้ว่า คนที่เล่นเกมด้วยกัน ไม่รู้จะเรียก
อะไร ซึ่งการสื่อสารที่ดีที่สุดคือการสนทนากันด้วยเสียง ถ้าคนที่รู้จักผมดี หรือใครที่แอดเฟสบุ๊คมาก็
คงจะรู้ว่าผมเป็นยังไง ก็คือผมนั้น คอผิดรูปมันจะเงยๆหน้าขึ้นหน่อยทำให้บางทีการหายใจมันจะลำบาก
นิดนึง และใครที่เคยคุยกับผมก็น่าจะรู้ว่าผมนั้นเสียงบางทีก็เหมือนคนกลั้นหายใจพูด และเสียงมันก็ไม่
เหมือนคนปกติอยู่แล้วหล่ะ ฟังครั้งแรกก็น่าจะรู้ บางทีผม join เข้าไปเพื่อจะพูดคุยถ้าคนไม่สนิทจริงๆผม
ก็ไม่ค่อยพูดหรอก ยกเว้นแต่เขาคุยกันดีๆคุยกันสุภาพ คุยแล้วสบายใจผมก็คุยไปกับเขา บางทีที่ join 
เข้าไปมีคนเยอะบางทีมีคนได้ยินเสียงผม แล้วก็ทำการพูดเลียนแบบเสียงของผม แล้วพูดๆอยู่นั่นแหละ 
แล้วส่งต่อมุขกันหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ซึ่งแบบนี้ผมเองไม่สนุกไปกับพวกเขาหรอก ผมเลือกที่จะ
เงียบแล้วไม่พูดตอบโต้กลับไป แรกๆนั้นผมโกรธมาก อยากจะสวนกลับไป แต่คิดได้ว่าเขาไม่รู้จักเราดี
พอเลยไม่ตอบโต้ เจอแบบนี้หลายรอบมันรู้สึกไม่ดีหรอกว่ามั๊ย? ได้แต่บอกว่าตัวเองว่า "ช่างแม่ง" แต่มัน
เจอแบบนี้บ่อยๆก็ไม่ใช่แล้วหล่ะ เดี๋ยวนี้ เรื่องรูปร่างหน้าตา สีผิว อ้วน ดำ ผอม อะไรก็แล้วแต่ ไม่เว้น
แม้แต่เพศสภาพ จะถูกนำมาล้อเลียนไม่เชื่อไปดูคอมเม้นตามเพจใหญ่ๆ หลายๆเพจมักจะมีคอมเม้นล้อ
เลียน บุคคลในข่าวนั้นๆ บางทีคอมเม้นทั้งหมดคือคอมเม้นล้อเลียนทั้งหมดไปเลยก็มี ที่เขียนมานี้ไม่ใช่
อะไร แค่อยากจะบอกว่า เราไม่ควรเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเลียนกันหรอกนะ คนโดนล้อเขาไม่ได้ขำไปกับ
คุณ ซึงผมเองเคยเจอแบบหนักๆสุด (หรือเปล่า) คือ join เข้าไปในห้องสนทนาแห่งหนึ่งกับพี่อีกคนที่
เล่นเกมด้วยกันปกติ มีคนเขาได้ยินเสียงผมแล้วก็เขาก็พูดขึ้นเชิงติดตลกว่า "ทำไมเสียงเป็นแบบนี้ ถ้า
เป็นเพื่อนสนิทกันอยากจะบอกว่าเสียงเหมือนมุดเขาไปคุยในรู...." แล้วเขาก็หัวเราะแบบลั่นห้องสนทนา 
ซึ่งในนั้นมีคนอยู่หลายคนมาก ซึ่งผมฟังแบบนั้นคือ หน้าผมชาไปหมด ใจนึงคือโกรธมาก อีกใจนึงคือ
รู้สึกเสียใจมาก มันรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจอย่างบอกไม่ถูก คือคนที่ไม่รู้จักเรามาพูดแบบนี้ ซึ่งผมก็เงียบแล้วก็
กดออกมา เพราะผมไม่มีอารมจะเล่นแล้วผมกดออกมาแล้วก็บอกพี่ที่เล่นด้วยผมประจำว่าผมขอออกมา
ละกันนะ คนในนั้นพูดกับผมไม่ดี ผมเสียใจมาก ถึงพี่เขาจะบอกผมว่า "ช่างมันเถอะน้องคนเราไม่เคยเห็น
ไม่รู้จักกัน ให้มันเหมือนลมที่พัดไปละกัน" ซึ่งความรู้สึกตอนนั้นผมรู้สึกว่า กำลังใจผมเนี้ยผมว่าผมกำลัง
ดีมาตลอดแล้วนะ แต่ทำไมคนๆนี้มาพูดแบบนี้กลับผมทำให้ผมรู้สึกแย่มาก ผมปิดคอมแล้วไปสงบสติ
อารมณ์ ผมเล่นต่อไม่ไหว หลายคนอาจจะอ่านมาถึงจุดนี้ อาจจะมองว่าเป็นแค่เด็กทะเลาะกันในเกมแล้ว
มาโวยวายอาจจะใช่ก็ได้มั้ง แต่ผมมองว่า อาจจะเป็นที่จิตสำนึก มากกว่า อย่างน้อยเราควรมีมารยาทใน
การเข้าสังคมถึงแม้สังคมที่ผมว่านี้คือสังคมเกม เราเข้าไปเจอผู้คนมากหน้าหลายตา มีดีมีร้าย แต่ดีๆก็มี 
ช่วยเหลือผมก็มี เป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้องช่วยเหลือกันก็มี จริงๆก็ไม่มีอะไรมาก ก็แค่อยากระบายเฉยๆ 
ตอนนี้กำลังใจกลับมาดีแล้ว เราก็ต้องเข้มแข็งกันต่อไป

 ปล. เรื่องนี้ผมเคยเขียนลงในเฟสบุ๊คของผมเมื่อไม่นานเพื่อไม่ให้มันเลือนหายไป เลยขอบันทึกลงบล็อกส่วนตัว