ไปตรวจตาที่ รพ เชียงราย
คือบันทึกไว้หน่อยคือเราเคยเป็นม่านตาอักเสบมาแล้วสองครั้งรอบนี้คือครั้งที่สามรอบนี้ห่างจากรอบสองประมาณหกเดือนวันแรกเลยที่มีอาการ ก็คุยกับแม่ว่าจะไปคลินิคหรือ รพ ดีเลยตัดสินใจ ไป รพ ดีกว่าเพราะเรารักษาเอเอสที่ รพ อยู่แล้วจะได้มีประวัติด้วย หมอที่รักษาเอเอสจะได้ดูประวัติด้วยเพราะม่านตาอักเสบนี้เป็นผลข้างเคียงมาจากเอเอส คือไขข้อเราอักเสบได้ม่านตาเราก็อักเสบได้เหมือนกัน เรากับแม่จึงตัดสินใจ ไป รพ เชียงราย
พอไปถึงก็ปกติคนเยอะมากก เรานั่งรถเข็นก็แออัดกันมากแต่เราเข้าใจดีเพราะนี่เป็น รพ รัฐที่ใหญ่ที่สุดแล้วมั้งในเชียงราย ผู้คนทั่วทั้งจังหวัดหลั่งไหลมารักษาที่นี่กันเยอะมาก เราก็รอไปเรื่องรอเราไม่มีปัญหา เราไปถึง รพ ประมาณ แปดโมง แล้วไปรอตรวจแผนกตา ปรมาณ สิบเอ็ดโมงก็โดนเรียกไปวัดตรวยสอบสายตา จากนั้น พยาบาลเจ้าหน้าที่ก็ปล่อยเราไปทานข้าวเที่ยงรอ เพราะยังไงๆก็ได้ตรวจช่วงบ่ายอยู่แล้ว
พอเที่ยงห้องตรวจก็ไล่ผู้ป่วยออกเพราะพวกพยาบาลพนักงานผู้ช่วยจะพักทานข้าวกัน ปิดแผนก ปิดไฟปิดประตู กินข้าวพักเที่ยงกันเราก็รอกับแม่หน้าห้องตรวจ พอบ่ายโมงแผนกก็เปิดแม่ก็เข็นเราเข้าไปสักแปปประมาณสิบห้านาทีก็เรียกเราเข้าตรวจ ปรากฏว่าทั้งแผนกตามีหมอตรวจอยู่คนเดียว (โหหหห) แล้วมีผู้ช่วยหมอผู้ชายอีกคนก็พูดว่ารีบๆตรวจเนอะจะได้กลับบ้านไวๆ แล้วก็จะพยุงเราลุก เราก็บอกให้แม่เราช่วยดีกว่าเพราะแม่จะรู้ว่าเราจะลุกยังไงแต่ๆม่เลยเขาแบบยกตัวเราไปที่เก้าอี้เลยหน้าเครื่องตรวจตาเหมือนในรูปด้านล่าง
ขอย้อนความไปก่อนคอหลังเรางอ เราก้มเองไม่ได้ คอเรายึดติดขยับไม่ได้ คอเราจะแหงนๆ ทำไมหรืออ่านที่มาได้ กลับมาเราก็เอาคางวางจากนั้นคุณผู้ช่วยหมอแบบเอามือกดหัวเราแบบแรงมากเพื่อให้หน้าผากเราติดกับไอ้เครื่องตรวจ ดูรูปประกอบ แล้วคราวนี้มันไปกดกับคอเราด้วยเราแบบหายใจไม่ออกเลยดิ้นบอกพอก่อน แบบผู้ช่วยหมอแบบกดรุนแรงมากกก หมอก็ไม่ปรับเครื่องมืออะไรเลยเครื่องตรวจก็สูงมากกกก หมอก็บอกว่าถ้าหน้าผากไม่ติดก็ตรวจไม่ได้ เลยให้เราออกไปก่อนเดี๋ยวมาตรวจอีกรอบ
พออกห้องตรวจมาเราบอกกับแม่เลยว่ากลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย ไม่อยากตรวจ ก่อนหน้านี้เคยไปตรวจที่ รพ สวนดอกที่เชียงใหม่ก็ไม่มีปัญหาอะไรเลย คุณหมอดีมาก ตรวจที่ รพ เด็กหมาราชินีที่ กทม ก็ไม่มีปัญหา ไปตรวจที่คลินิคหมอตาคลินิคหนึ่งที่ เชียงรายก็ไม่มีปัญหา แต่ที่ รพ เชียงรายทำไมตรวจไม่ได้
จากนั้นแม่บอกให้เราอดทนเราก็สงบสติอารมสักครู่พยาบาลก็มาหยอดยาขยายม่านตาให้ สักครู่ก็พาไปตรวจอีกเครื่องเหมือนในรูป น่าจะเป็นเครื่องวัดสายตาเครื่องถ้าจำไม่ผิดก็คล้ายๆแบบด้านล่างเนี้ยเลย คือเครื่องนี้เราตรวจได้ผ่านเลยไม่มีปัญหาอะไร พยาบาลเป็นคนตรวจให้ก็ปรับอะไรได้นะให้เข้ากับเรา
จากนั้นก็โดนเข็นไปอีกห้องพยาบาลเป็นคนตรวจเหมือนกัย เครื่องนี้น่าจะเป็นเครื่องเช็คประสาทตา เหมือนรูปด้านล่างเครื่องนี้เราก็ตรวจผ่านไม่มีปัญหาอะไรเลย
จากนั้นออกมาสักครู่พยาบาลหยอดยาขยายม่านตาอีกรอบสักครึ่ง ชม. ก็ได้เข้าไปตรวจอีกรอบ คราวนี้เหมือนเดิมตรวจไม่ได้ คุณผู้ช่วยหมอก็พยายามดัน เรียกว่ากดหัวเราพยายามให้หน้าผากติดกับเครื่อง เหมือนเดิมมันกดแรงมากคอเราไปติดกับที่วางคางทำใหเหายใจไม่ออก เราก็บอกหายใจไม่ออกหยุดก่อน สักครู่ ตรวจอีกรอบเหมือนเดิม
จนแบบหมอพูกออกมาถ้าหน้าผากไม่ติดก็ตรวจไม่ได้ เราก็ถอนหายใจสักพัก เพราะแบบกึ่งๆอารมเสียนะเพราะเสียเวลามาทั้งวันทำไมตรวจไม่ได้เลยบอกไป ว่า หมอถ้าตรวจไม่ได้ผมก็ไม่ตรวบละครับ ขอกลับบ้าน ผมทำได้แค่นี้จริงๆ แม่ก็พูดไปว่าผมก้มไม่ำด้คอผมยึด จริงๆผมอยากพูดอะไรออีกมาก แต่ก็ระงับอารมณไว้ทำหน้านิ่งๆไว้ บรนยากาศในห้องตอนนั่นเงียบมาก แม่เราก็เข็นออกไป ปั้มตราอะไรสักอย่างที่แผนกด้านล่าง แล้วเรียกพ่อมารับกลับบ้าน
สรุปเลย เสียเวลา เสียอารมณ์ และ เข้าใจนะ ว่า รพ รัฐ ที่น่าตกใจคือ ทั้งแผนกมีหมอตรวจแค่คนเดียว หมอและพนักงานคงจเครียดพอสมควร เพราะคนเยอะมาก ต่างจากที่อื่นที่ผมเคยไปตรวจมาสุดท้ายผมและแม่กลับไปตรวจที่คลินิคเดิม เสียเงิน ครั้งนึงก็พันขึ้น แต่อย่างน้อย หมอเก่ง พนักงานบริการดี ไม่เสียอารมณ์ แต่ก็แลกด้วยกับค่ารักษาที่แพง
พอไปถึงก็ปกติคนเยอะมากก เรานั่งรถเข็นก็แออัดกันมากแต่เราเข้าใจดีเพราะนี่เป็น รพ รัฐที่ใหญ่ที่สุดแล้วมั้งในเชียงราย ผู้คนทั่วทั้งจังหวัดหลั่งไหลมารักษาที่นี่กันเยอะมาก เราก็รอไปเรื่องรอเราไม่มีปัญหา เราไปถึง รพ ประมาณ แปดโมง แล้วไปรอตรวจแผนกตา ปรมาณ สิบเอ็ดโมงก็โดนเรียกไปวัดตรวยสอบสายตา จากนั้น พยาบาลเจ้าหน้าที่ก็ปล่อยเราไปทานข้าวเที่ยงรอ เพราะยังไงๆก็ได้ตรวจช่วงบ่ายอยู่แล้ว
พอเที่ยงห้องตรวจก็ไล่ผู้ป่วยออกเพราะพวกพยาบาลพนักงานผู้ช่วยจะพักทานข้าวกัน ปิดแผนก ปิดไฟปิดประตู กินข้าวพักเที่ยงกันเราก็รอกับแม่หน้าห้องตรวจ พอบ่ายโมงแผนกก็เปิดแม่ก็เข็นเราเข้าไปสักแปปประมาณสิบห้านาทีก็เรียกเราเข้าตรวจ ปรากฏว่าทั้งแผนกตามีหมอตรวจอยู่คนเดียว (โหหหห) แล้วมีผู้ช่วยหมอผู้ชายอีกคนก็พูดว่ารีบๆตรวจเนอะจะได้กลับบ้านไวๆ แล้วก็จะพยุงเราลุก เราก็บอกให้แม่เราช่วยดีกว่าเพราะแม่จะรู้ว่าเราจะลุกยังไงแต่ๆม่เลยเขาแบบยกตัวเราไปที่เก้าอี้เลยหน้าเครื่องตรวจตาเหมือนในรูปด้านล่าง
ขอย้อนความไปก่อนคอหลังเรางอ เราก้มเองไม่ได้ คอเรายึดติดขยับไม่ได้ คอเราจะแหงนๆ ทำไมหรืออ่านที่มาได้ กลับมาเราก็เอาคางวางจากนั้นคุณผู้ช่วยหมอแบบเอามือกดหัวเราแบบแรงมากเพื่อให้หน้าผากเราติดกับไอ้เครื่องตรวจ ดูรูปประกอบ แล้วคราวนี้มันไปกดกับคอเราด้วยเราแบบหายใจไม่ออกเลยดิ้นบอกพอก่อน แบบผู้ช่วยหมอแบบกดรุนแรงมากกก หมอก็ไม่ปรับเครื่องมืออะไรเลยเครื่องตรวจก็สูงมากกกก หมอก็บอกว่าถ้าหน้าผากไม่ติดก็ตรวจไม่ได้ เลยให้เราออกไปก่อนเดี๋ยวมาตรวจอีกรอบ
พออกห้องตรวจมาเราบอกกับแม่เลยว่ากลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย ไม่อยากตรวจ ก่อนหน้านี้เคยไปตรวจที่ รพ สวนดอกที่เชียงใหม่ก็ไม่มีปัญหาอะไรเลย คุณหมอดีมาก ตรวจที่ รพ เด็กหมาราชินีที่ กทม ก็ไม่มีปัญหา ไปตรวจที่คลินิคหมอตาคลินิคหนึ่งที่ เชียงรายก็ไม่มีปัญหา แต่ที่ รพ เชียงรายทำไมตรวจไม่ได้
จากนั้นแม่บอกให้เราอดทนเราก็สงบสติอารมสักครู่พยาบาลก็มาหยอดยาขยายม่านตาให้ สักครู่ก็พาไปตรวจอีกเครื่องเหมือนในรูป น่าจะเป็นเครื่องวัดสายตาเครื่องถ้าจำไม่ผิดก็คล้ายๆแบบด้านล่างเนี้ยเลย คือเครื่องนี้เราตรวจได้ผ่านเลยไม่มีปัญหาอะไร พยาบาลเป็นคนตรวจให้ก็ปรับอะไรได้นะให้เข้ากับเรา
จนแบบหมอพูกออกมาถ้าหน้าผากไม่ติดก็ตรวจไม่ได้ เราก็ถอนหายใจสักพัก เพราะแบบกึ่งๆอารมเสียนะเพราะเสียเวลามาทั้งวันทำไมตรวจไม่ได้เลยบอกไป ว่า หมอถ้าตรวจไม่ได้ผมก็ไม่ตรวบละครับ ขอกลับบ้าน ผมทำได้แค่นี้จริงๆ แม่ก็พูดไปว่าผมก้มไม่ำด้คอผมยึด จริงๆผมอยากพูดอะไรออีกมาก แต่ก็ระงับอารมณไว้ทำหน้านิ่งๆไว้ บรนยากาศในห้องตอนนั่นเงียบมาก แม่เราก็เข็นออกไป ปั้มตราอะไรสักอย่างที่แผนกด้านล่าง แล้วเรียกพ่อมารับกลับบ้าน
สรุปเลย เสียเวลา เสียอารมณ์ และ เข้าใจนะ ว่า รพ รัฐ ที่น่าตกใจคือ ทั้งแผนกมีหมอตรวจแค่คนเดียว หมอและพนักงานคงจเครียดพอสมควร เพราะคนเยอะมาก ต่างจากที่อื่นที่ผมเคยไปตรวจมาสุดท้ายผมและแม่กลับไปตรวจที่คลินิคเดิม เสียเงิน ครั้งนึงก็พันขึ้น แต่อย่างน้อย หมอเก่ง พนักงานบริการดี ไม่เสียอารมณ์ แต่ก็แลกด้วยกับค่ารักษาที่แพง
ภรรยาเล่าให้ผมฟังว่า พาแม่ของเค้าไปตรวจตามาวันนี้ แกเป็นคนแก่ก็งก ๆ เงิ่น ๆ นางพยาบาลพูดจาไม่ดีตะโกนใส่หน้าตลอดพอเล่าอาการให้ฟังก็ไม่รับฟังบ่นอย่างโน้น บ่นอย่างนี้ตลอด โรงพยาบาล เชีบงรายฯ ถือว่าเป็นโรงพยาบาลประจำจังหวัดของเชียงราย สถานที่ใหญ่โต กำลังจะมีตึกไหม่ แต่ยังมีนางพยาบาลสมัยเก่าอย่างน้อยหนึ่งคน นั่นคือที่ภรรยาผมไปพบเจอมาวันนี้ (วันที่ 16 พฤษภาคม 2559) ผมอยากบอกว่า คุณเป็นพยาบาล วิชาชีพที่มีเกียรติ ควรจะคำนึงถึงชื่อเสียง รพ. หน่อยนะครับ ไม่ใช่ รพ.จะเสียหายเพราะปากนางพยาบาลอย่างคุณ (คนที่อยู่แผนกจักษุฯ ของ รพ.เชียงราย)
ตอบลบ