เฝ้าดูวันเวลา

ดึกแล้วมันมีหลายอย่างผุดขึ้นมาในหัวสมองของผม อืมไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ก็ขอเขียนไว้สักหน่อย ผมเองยอมรับว่าตัวเองติดโซเชี่ยวมากๆ เพราะไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลย ก็ได้เฝ้าดูวันเวลาที่ผ่านไป ซึ่งเดือนนี้เหล่าเพื่อนๆผมก็จะเรียนจบกันแล้ว เพื่อนผมหลายคนเริ่มทำงาน กันแล้ว ไม่น่าเชื่อจริงๆว่าวันเวลาจะผ่านไปเร็ว นี่ก็เดือน 11 แล้วเพิ่งผ่านลอยกระทงมานี่เอง ซึ่งปีนี้ผมก็ไปลอยเหมือนทุกปีกับครอบครัว มาพูดกันตามความจริง จริงๆคนอายุ 22 ส่วนใหญ่เขากำลังทำอะไรอยู่ครับ กำลังจะเรียนจบ กำลังหางาน กำลังแต่งงาน กำลังหาแฟน กำลังเริ่มทำงาน หรือทำอะไรอยู่ คงไม่เหมือนผมที่ วันๆก็อยู่แต่หน้าคอม ลึกๆในใจแล้ว ก็น้อยใจตัวเองอยู่ลึกๆว่าทำไมเราไม่เหมือนเขา แต่ก็ได้แค่คิดครับ คิดไปก็เท่านั้น ไม่ช่วยอะไรเลย นอกจากให้ตัวเองแย่ลง ผมคงค้นพบเป้าหมายของชีวิตผมแล้วหล่ะครับ ว่าต่อไปผมอยากจะเรียนให้จบ อยากจะเขา้่มหาลัย เหมือนคนอื่นเขาบ้าง ขอให้ตัวเองนั้นเข้มแข็งแบบนี้ต่อไปนะ