ไกล้เวลาเต็มทีแล้ว

จะว่าไปวันนี้ก็วันที่ 28 แล้ว เดือนนี้เป็นเดือนที่ดีมากๆ ช่วงต้นๆเดือนเราไปเที่ยวทะเลกัน บางแสน ระยอง เกาะเสม็ด ๆได้นั่งเรือครั้งแรก ต้องขอบคุณพ่อที่พาเราไปก่อนที่จะผ่าตัดในเดือนหน้า การได้ออกไปเที่ยวเรามีความสุขมากๆได้เดิน ก็สนุกดี เดินโดยใช้ไม้มันนี่แหละ ไปทั่วไทยมาแล้ว ต่อไปเดือนหน้า หวังว่าเราคงจะต้องไม่ใช้ไม้แล้ว ทุกอย่างมันจะต้องดีขึ้นแน่ๆ เราหวังว่ามันจะเป็นอย่างนั้น

การได้ออกไปเที่ยวกัยครอบครัว มันสุขแบบบรรยายไว้ไม่หมด ขอบคุณพ่อที่บางครั้งที่เป็นขาให้เรา เดิน ขอบคุณแม่ที่พาเราลงไปทะเล ไม่น่าเชื่อ เราว่าการไปไหนมาไหนเนี้ยมันอยุ่ที่ใจเราจริงๆ เป็นการที่จิตใจเราควบคุมเหนือร่างกาย เราแทบไม่เหนื่อยเลย ไปไหนไปหมด ต่างจากเมื่อก่อนเรากังวลไปหมด เรากลัว เราอาย แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว

เพื่อนๆก็คอยถามว่าผ่าเมื่อไหร่ ต้องขอบคุณเพื่อนๆด้วยที่คอยเป็นห่วง ต่อไปคงได้ไปไปไหนมาไหนด้วยกันแล้วเนอะ ถ้าแต่ละคนไม่ไปทำงานกันก่อน

ส่วนเราเองหวังไว้ว่า ถ้าอะไรมันดีขึ้นเราคงจะเรียนต่อเหมือนที่เราเคยเขียนๆไว้

ถามว่าเตรียมใจหรือยัง จะบอกเลยว่าตอนนี้มันก็กล้าๆกลัวๆ แต่ก็นะเราจะๆไม่ถอยหลังแล้วหล่ะเป็นไงคงเป๋็นกัน หวังว่าเราคงจะได้กลับมาเขียนเรื่องราวต่อจากนี้