ปีนี้ชีวิตคือการเดินทาง 2561

วันนี้ก็มาถึง 31 ธันวาอีกปีแล้ว วันพรุ่งนี้ก็เป็นปีใหม่อีกเช่นเคย เราเองย้อนกลับไปอ่านที่ตัวเองได้เขียนไว้ทุกๆปี ย้อนกลับไปดูว่าแต่ละสิ้นปีเราได้เขียนบันทึกอะไรไว้บ้างทั้งใน Blog ของตัวเองและใน facebook วันนี้ในปีที่แล้ว เราเขียนไว้ว่า “หวังว่าโลกเขาเราจะกว้างกว่าเดิม” กว้างกว่านั่งหน้าจอคอมไปวันๆกว่าแต่ก่อน แต่ก่อนอื่นเลย ปีนี้ก็เป็นอีกปีที่เราได้เรียนมหาลัย กันแบบทั้งปีเลย บางครั้งมันอาจจะเครียดบ้าง ขี้เกียจบ้าง เพราะเรียนในวันเสาร์ อาทิตย์ แต่เราก็ลากตัวเองไปเรียนจนตอนนี้เป็นเทอมสุดท้ายแล้ว ไกล้จะจบแล้วจริงๆ อีกแค่ไม่กี่วิชา

กับการที่ตัวเราเองนั้นไกล้จะจบแล้ว มันก็ยังจะเกิดคำถามอีกว่า จบแล้วชีวิตจะยังไงต่อหล่ะ ทางเดินที่เราอยากเดินเราจะไปทางไหน ใจจริงลึกๆมันก็อยากจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันบ้าง ก่อนที่จะอายุ 30 ตอนนี้เราก็ 26 แล้ว ก็อาจจะรู้อยู่แก่ใจว่าคนแต่ละคนมันไม่เหมือนกันอยู่แล้วว่าจะทำอะไรสำเร็จไม่สำเร็จ เอาจริงๆตอนนี้มันก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป อีก 4 ปีคงอาจจะคิดได้หล่ะมั้งเนอะ

ปีนี้ยังขอบคุณเพื่อนๆเสมอนะ ที่ยังคิดถึงกันตลอด แม้ตอนนี้จะอยู่ห่างไกลกันบ้างก็ยังติดต่อและมาหากันอยู่เสมอๆเช่นทุกๆปี ขอขอบคุณเพื่อนใหม่ที่ผ่านเข้ามา และเพื่อนไม่เก่าหรอกนะ ที่ยังเหมือนเดิม และยังทักทายกันอยู่ และก็ขอบคุณเพื่อนใหม่เพื่อนเก่าในเกมด้วย ขอบคุณการบ้านที่อาจารย์หลายๆท่านที่สั่งมาให้เราได้เครียด และ ทำให้เราขี้เกียจ และ สู้กับมันจนทำเสร็จ

จะว่าไปปีนี้มันก็ปีแห่งการเดินทางของเราเช่นกัน เราเดินทางไปหลากหลายที่มาก ตั้งแต่ตอนเรียนต้องออกไปนอกสถานที่ ไปแต่ละที่ก็มีเรื่องราวของมัน ไปดูงานที่นั่นที่นี่ ไปนอนบ้างก็ให้อะไรหลายๆอย่าง ปีนี้เป็นการเดินทางไกลที่สุดครั้งแรกในชีวิตที่ต้องออกไปที่ประเทศจีน ที่เขียนไว้ว่าครั้งแรกในชีวิตก็อยากจะให้มีการเดินทางที่ไกลกว่านี้อีกในชีวิต การไปเที่ยวที่จีนครั้งแรก เปิดโลกเราหลายๆอย่าง จีน ตอนนี้มันก็ไม่ได้เหมือนกับที่โน๊ตอุดมเล่าเท่าไหร่นะ (555+)

ตอนที่เปิดโหวตว่าจะไปไหนเราแอนตี้จีนก่อนเป็นอันดับแรก เพราะเรากลัวห้องน้ำ และจากที่คนไกล้ตัวเรา น้อง พ่อแม่เล่าให้ฟังเรากลัวมาก แต่ในความเป็นจริงมันคนละสถานที่กันมันก็ไม่เหมือนกันไปทั้งหมดหรอก แต่ห้องน้ำที่จีนก็ไปสัมผัสมาแล้วเช่นกันว่าน่ากลัว ก็ไปเข้าที่โรงแรมแทน พอเรื่องห้องน้ำก่อนละกัน แต่ก็รอบนี้ไปไกลมาก ข้ามประเทศไป นั้งรถข้ามจังหวัดของจีน หลายชั่วโมง เพื่อไปยังจุดหมายที่ทุกคนตั้งไว้ ไปสัมผัสวัฒนธรรมอีกวัฒนธรรมหนึ่ง ไปดูบ้านดูเมืองที่แปลกตา ไปดูสถานที่ใหม่ที่ไม่เคยไป ไปดูสิ่งก่อสร้างที่ยิ่งใหญ่ว่านี่เขาสร้างได้ยังไง มันก็สัมผัสได้ว่า โลกนี้มันกว้างนะ เกิดแรงผลักดันขึ้นมา อยากไปเที่ยวอีกหลายๆประเทศจัง

อย่างน้อยการออกไปเที่ยวในปีนี้ ก็ทำให้เรามีแรงผลักดันในชีวิต เดินทางข้ามประเทศ นั่งรถนานไกลๆเป็น 7 - 8 ชั่วโมง ภูเขาสูงใหญ่ เดินขึ้นไปอีกนาน ไกลแค่ไหน เราเองล้วนเดินไปถึงด้วยขาของเราเอง จุดมุ่งหมายทั้งเรื่องชีวิต และเรื่องเรียน ถึงตอนนี้มันจะเหนื่อย แต่ก็จะขอเดินต่อไป เพราะปลายทางเมื่อเราเดินทางไปถึงล้วนหายเหนื่อย และเราคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะเดินทางไปให้ถึงจุดหมายที่เราตั้งไว้

ขอบคุณทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตทั้งดีและร้าย ที่เข้ามาเป็นบทเรียนในปีนี้


สวัสดีปีใหม่ 2562


ความคิดเห็น