เผื่อใจไว้หรือยัง...
ผมก็กลับมาคิดดูเอาจริงๆ คนเราก็ไม่อยากสูญเสียคนที่เรารักหรอก ใช่มั๊ย แต่เมื่อมันเกิดกับเราแล้ว เราจะรับมือยังไง ผมเองนั้น ก็เพิ่งสูญเสีย คูณตาไปเมื่อปีก่อน ปีนี้ที่ผ่านมา(ปีนี้แหละ)ก็ได้กลับไปที่บ้านของแม่ผมที่ต่างจังหวัดเพื่อไปทำบุญให้กับคุณตาผม ได้เจอญาติฝั่งของแม่ มากหน้าหลายตา สุดท้ายเราเอากระดูกคุณตาไปเก็บไว้ที่วัด พิธีที่สกลนคร กับ ที่เชียงรายไม่เหมือนกัน เขาปักธงสีขาวยาวๆ แล้วล้างธงเพื่อส่งคูณตาเพื่อที่จะได้ไปสวรรค์หรือภาพภูมิที่ดี เราเป็นลูกหลาน ผมก็ทำได้แค่นี้ ในวาระสุดท้าย
ถ้าจะมาพูดเรื่อง เกิด แก่ เจ็บ ตาย ถ้าเราจะมองเป็นเรื่องธรรมดาก็ได้ แต่เมื่อมันเกิดขึ้นจริงๆ มันยากที่จะทำใจ ในยามเมื่อคนในครอบครัวเราป่วย เราก็ย่อมทุกข์ใจ ถ้าป่วยหลนักก็ต้องเป็นกำลังให้กันผมบอกได้เลยว่า ที่ทุกวันที่ผมผ่านมาได้นั้น ก็มาจากครอบครัวนี่แหละ ที่ผลักดันให้ผมรอดผ่านไปได้
ณ ตอนนี้ ถ้าจะมีอะไรเกิดขึ้นผมขอให้ตัวเอง มีสติ ก็พอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น