เผื่อใจไว้หรือยัง...

เมื่อหลายวันก่อนผมได้อ่านเพจๆนึง ทางเจ้าของเขาได้สูญเสียเพื่อนรักของเขาไปอย่างไม่มีวันกลับ พร้อมกับโปรยไว้ว่า โลกเรานี้กว้างใหญ่มาก และทุกๆวินาทีที่ผ่านไป ก็จะมีคนเสียชีวิต เป็นแบบนี้ตลอดมา พร้อมกับตั้งคำถามว่า ถ้าคนที่เสียชีวิต คือคนไกล้ตัวของคุณ คนที่คนรัก คนที่รู้จัก หรือคนในครอบครัวหล่ะ คุณจะรับมือไหวมั๊ย คุณเผื่อใจไว้หรือยัง

ผมก็กลับมาคิดดูเอาจริงๆ คนเราก็ไม่อยากสูญเสียคนที่เรารักหรอก ใช่มั๊ย แต่เมื่อมันเกิดกับเราแล้ว เราจะรับมือยังไง ผมเองนั้น ก็เพิ่งสูญเสีย คูณตาไปเมื่อปีก่อน ปีนี้ที่ผ่านมา(ปีนี้แหละ)ก็ได้กลับไปที่บ้านของแม่ผมที่ต่างจังหวัดเพื่อไปทำบุญให้กับคุณตาผม ได้เจอญาติฝั่งของแม่ มากหน้าหลายตา สุดท้ายเราเอากระดูกคุณตาไปเก็บไว้ที่วัด พิธีที่สกลนคร กับ ที่เชียงรายไม่เหมือนกัน เขาปักธงสีขาวยาวๆ แล้วล้างธงเพื่อส่งคูณตาเพื่อที่จะได้ไปสวรรค์หรือภาพภูมิที่ดี เราเป็นลูกหลาน ผมก็ทำได้แค่นี้ ในวาระสุดท้าย

ถ้าจะมาพูดเรื่อง เกิด แก่ เจ็บ ตาย ถ้าเราจะมองเป็นเรื่องธรรมดาก็ได้ แต่เมื่อมันเกิดขึ้นจริงๆ มันยากที่จะทำใจ ในยามเมื่อคนในครอบครัวเราป่วย เราก็ย่อมทุกข์ใจ ถ้าป่วยหลนักก็ต้องเป็นกำลังให้กันผมบอกได้เลยว่า ที่ทุกวันที่ผมผ่านมาได้นั้น ก็มาจากครอบครัวนี่แหละ ที่ผลักดันให้ผมรอดผ่านไปได้

ณ ตอนนี้ ถ้าจะมีอะไรเกิดขึ้นผมขอให้ตัวเอง มีสติ ก็พอ