ลาก่อนปี เก่า 2017

ก็จะเป็นเหมือนกับทุกปีที่ต้องมานั่งเขียนอะไรแบบนี้ไว้บ้าง บางทีก็ต้องกลับมานั่งอ่านดูว่าแต่ละปีแต่ละปีมีอะไรเกิดขึ้นบ้างปีนี้เป็นปีที่สำคัญอย่างหนึ่งตัวเรา อย่างแรกก็คงเป็นเรื่องที่ เริ่มเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัย สักทีหลังจากที่ต้องลากไม้วอกเกอร์ไปเรียน กศน 1 ปีจากนั้นก็ผ่าข้อสะโพก แล้วอีก 1 ปีกว่าๆก็ถึงจะได้เข้ามาเรียน เหมือนทุกอย่างในชีวิตมันเริ่มที่เราอายุ 25 นี่เอง ตอนนี้ ณ เวลานี้ก็กำลังหาคำตอบให้ตัวเองอยู่ ว่าวันข้างหน้าเราจะเอายังไง เหมือนเด็กยังค้นหาหนทางของตัวเองไม่เจอ เรียนจบแล้วจะทำอะไรต่อไป จะอยู่ด้วยตัวเองได้มั๊ย พอมองคนรอบตัวแล้วเขาก็มีการมีงานทำ กันหมดแล้ว แต่เราเองเพิ่งเริ่มต้น

ในปีนี้ในช่วงหนึ่งเคยคุยกับแม่ว่า เคยหวังอะไรในตัวเราบ้างมั๊ย ตอนนี้ยังเลี้ยง แม่ยังไม่ได้เลย แม่ตอบว่าแค่ตอนนี้เราทำอะไรเองได้ ช่วยแม่ทำงานบ้าน ได้แม่ก็โอเคแล้วหล่ะ ตอนเรียน อาจารย์เคยเล่าว่า สุดท้ายตัวเรา ก็อาจจะต้องเลี้ยงตัวเราเอง ไม่หวังว่าลูกต้องมาเลี้ยงเรา หากว่าเราจะหวังให้ลูกต้องมาเลี้ยงเราตอนแก่ ให้ดูตัวเราเองในปัจจุบันว่าเราทำอะไรเพื่อเขาบ้าง สุดท้ายเราก็อาจจะต้องอยู่คนเดียว เพราะฉะนั้น ตอนนี้เราคิดว่าเราคงจะอยู่อย่างไรไม่ให้เป็นปัญหาสังคมแล้วกันท่าจะดี ตอนนี้

ขอบคุณ เพื่อนๆใหม่ๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ขอบคุณเพื่อนๆสนิททั้งหลายที่ยังไม่ทิ้งกันไปไหน เข้ามาเจอกัน พบกัน ขอบคุณเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาเพื่อเป็นบทเรียนในชีวิตของตัวเอง

คิดว่าปีหน้าคงจะมีอะไรให้ทำมากกว่านี้ทั้งในเรื่องของมหาลัย และเรื่องของขีวิต คงมีอะไรอีกมาก มากกว่านั่งหน้าจอคอมไปวันๆแบบเมื่อก่อน หวังว่าโลกของเราคงจะกว้างขึ้นกว่าเดิม ปีหน้าอย่าให้ตัวเองขี้เกียจ อย่าคิดมากอีก และสุดท้ายอย่าหมดกำลังใจ และให้ตัวเองเข้มแข็งแบบนี้ต่อๆไป

สวัสดีปีใหม่ 2561


ความคิดเห็น