เมษาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ วันเกิดที่ผ่านพ้นไป วันที่ 12 เมษา ทุกๆคนมาพร้อมหน้ากันเหมือนเช่นเคย
แต่ต่างไปรอบนี้เจอเพื่อนน้อยไปหน่อย แต่ก็เดือนมีนาก็เจอกันแล้ว แต่เมษาไม่เจอกันก็ไม่เป็นไร
เคยมีคนได้กล่าวไว้ว่า
“ชีวิตผู้ใหญ่คือการผลัดกันพูดว่า ‘ไว้ว่างค่อยเจอกันนะ’ ไปเรื่อยๆ จนตายจากกันไปเอง”— Tpagon 'Champ' W. (@tpagon) 5 กันยายน 2560
- สักคนได้กล่าวไว้
แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะจริงหรือเปล่า เมื่อก่อนเคยคิดว่าตัวเองนั้น ไร้ค่าจัง ทำอะไรไม่ได้เลย ทำไมไม่เหมือนคนอื่นเขา คิดแล้วมันก็ยั่นทอนจิตใจของเรามากๆ เวลาผ่านไป เพื่อนๆทำงานกันหมดแล้ว แต่สิ่งเดียวที่ทำให้เรายังไม่ไร้ค่า ก็คือการเรียนนี่แหละ
เรียนจบไป เรายังหลงทางอยู่เลย จบแล้วจะทำอะไรต่อดี ไม่อยากอยู่แบบนี้ไปจนถึงอายุ 30 เลย เหมือนไม่ได้เริ่มทำอะไรเลยในชีวิต
ในการเรียนได้เรียนปรัชญามันก็ดีเหมือนกัน เรียนๆไปรู้สึกชอบ ถ้าจบไปแล้วยังไม่ได้ทำอะไร คงจะต้องต่อโทไปอีก
อย่างน้อยมันก็คือเส้นทางของเรา ไม่รู้ตอนนี้จะทำอะไรต่อดี ในหัวมันคิดไม่ออกเลยจริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น