กำลังใจ แด่ผู้ป่วยที่นอนโรงพยาบาล

สมัยเมื่อหลายปีก่อนผมเองก็เคยเป็นผู้ป่วยที่ต้องนอน รพ. นานๆก็เดือนครึ่ง วันนี้หลังจากได้อ่านเพจของหมอหมี ที่ได้เล่าเรื่องราวของคุณส้มพออ่านจบก็เกือบน้ำตาซึม แล้วก็เจอ ความคิดเห็นนึง

คือเมื่อก่อนเราก็เคยคิดแบบนี้เลย อยากแรกคือเบื่อมาก วันๆคือนอนอย่างเดียว และคิดมาก บางทีร้องให้ แต่มองไปรอบๆข้าง พอดีนอนห้องรวมได้เห็นอะไรหลายๆอย่าง บางคนหนักกว่าเราอีกปัญหาของเรานี่กลายเป็นเรื่องเล็กๆเลย

ก็เลยกลับมาคิดว่า ในปัจจุบันมีการเยียวยาจิตใจ ผู้ป่วยบ้างหรือเปล่านะ เช่น คนที่ป่วยต้องนอนนานๆอยู่ รพ เกิน 1 เดือนขึ้นไปอยากแรกคือ หดหู่ใจแน่นอน แล้วคนพวกนี้ มีเพื่อน ที่เป็นแบบเดียวกันมั๊ย อย่างน้อยคนที่เป็นแบบเดียวกับเรา คุยกันให้กำลังใจกันน่าดีกว่าหรือมีช่องทาง การติดต่อพูดคุยมั๊ย เพื่อที่ผู้ป่วยจะไม่รู้สึกว่าตัวเองโดเดียวอยู่บนโลกนี้คนเดียว แบบนี้มันน่าจะมีใครสักคนที่ริเริ่ม

สำหรับท่านที่แวะผ่านมานี้ ไม่ว่าท่านจะเป็นผู้ป่วยเอง หรือ มีญาติ พี่น้อง เพื่อนที่ป่วย นอนโรงพยาบาลผมขอบอกจากใจเลยว่า หมั่นไปพบ หมั่นพูดคุย กับเขาบ้างนะครับ ผู้ป่วยนอกจากหมอ นอกจากยาที่ดีแล้ว กำลังใจมีส่วนมากๆครับ แค่คุณพูดกับเขาว่าเป็นยังไงบ้าง กับข้าวอร่อยมั๊ย สู้ๆนะ แค่นี้ก็ดีสุดๆแล้วครับ